Bir yazı yazmam gerekiyor haliyle, burada bir adımız varsa boş kalmasın altı. 

Her neyse, aldım bilgisayarı elime içimdekileri dökeceğim, bir heyecan bir heyecan… Var ama aklımda bir şeyler, konuşmak istediklerim var, anlatmak istediklerim var, parmaklarıma gelmediler o ayrı. Dedim başlayacaksın bir şekilde, madem kullanabiliyorsun bu klavyeyi, tam olarak olmasa da yazıyorsun 10 parmak…

Üzerimde acayip bir hâl var, çok acayip cidden. Mutlu muyum? Açıkçası hiç olmadığım kadar mutlu hissediyorum. Oysa konuşmak istediklerim var, saklamak istemediklerim var, canımın sıkılması gerekiyor bu durumda.. Yaş da 17 oldu. 96lıların hepsi çocuktur. Bak ergen demiyorum, çocuk onlar çocuk! Ama “tüm genellemeler tehlikelidir, hatta bu genelleme bile.” Dil anlatım kitabımda yazıyordu da kime ait olduğunu hatırlamıyorum. 

Tanımadığım insanlarla muhabbet etmekten nefret ediyorum, ama en çok tanımadıklarımla muhabbet ediyorum.

Yanımda olmasını istediğim kimse yanımda değil lan. Bildiğin yalnızları oynuyorum. Bir şekilde zevk almasını biliyorum ama en ufak bir boşlukta yokluklarını hissediyorum.

Bu arada kesinlikle parayla saadet olur abi bundan eminim. Aslında bundan da emin değilim.

Ben en çok sevgilim deyişini özledim sanırım, galiba.

Her yeni bir gün de burcumun yeni yeni özelliklerini öğreniyorum, aslında pek inandığım söylenemez, ama davranışlarımda ona sığındığımı söyleyebilirim, çok hoş bir durum. 

Sanırım burayı bildiğin günlük yaptım. Selam günlük, bay bay günlük.  

Ha bu arada ben günlük tutmaktan da nefret ediyorum sanırım.